เป็นหนังสือที่อยากแนะนำสำหรับการสร้าง แรงบรรดาใจและการมีความตั้งใจหรือจะพูดอีกอย่างก็คือการสร้าง Passion ให้การใช้ชีวิตหรือการทำงานนั้นให้มีความคิดแปลกใหม่และการมีความตั้งใจทำสิ่งต่างๆในชีวิตโดยเรามีเนื้อเรื่องพอสังเขป มาให้ได้อ่านกัน
สิ่งใดกันเล่าจะแข็งแกร่งกว่าหัวใจคนเรานี้ที่แหลกสลาย.. ซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ยังไม่ตาย”
จากความรวดร้าว หลงรัก เลิกรา และเยียวยา ใน “ปานหยาดน้ำผึ้ง” ผลงานแรกอันสร้างชื่อให้กับ “รูปี กอร์” นักเขียนสาวชาวแคนาดาเชื้อสายอินเดีย ผู้ได้ชื่อว่าเป็นกระบอกเสียงสำคัญของผู้หญิงยุคใหม่ สู่ตัวตนที่เติบโตขึ้นและพร้อมจะพาทุกคนเติบโตไปด้วยกัน เช่นดอกไม้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านวัฏจักรของการแห้งเหี่ยว ร่วงโรย หยั่งราก แล้วจึงงอกเงย ผลิดอกบาน ผ่านผลงานลำดับที่ 2 ของเธอ “ในมือเธอมีดอกทานตะวัน”
นี่คือถ้อยคำบอกเล่าเรื่องราวที่แตกหน่อจากผลงานเล่มก่อนแล้วออกดอกเป็นตัวของตัวเอง ทั้งเติบโตและเหี่ยวเฉา ทั้งโอบกอดและซ้ำเติม หาก “ปานหยาดน้ำผึ้ง” เปรียบดังหมู่ภมรที่โหมกระพือออกมาจากรังแห่งความรวดร้าว “ในมือเธอมีดอกทานตะวัน” ก็คงเหมือนดอกไม้บานที่ร่มเย็นพอให้มวลหมู่ผึ้งเหล่านั้นมาพักอาศัย สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ “ในมือเธอมีดอกทานตะวัน” สะท้อนให้เห็นการเติบโตของผู้หญิงคนหนึ่งในฐานะมนุษย์ที่พยายามทำความเข้าใจโลกมากขึ้น แต่ยังคงยืนหยัดในความคิดของตนเองว่า.. ผู้หญิงมีความสามารถที่จะเป็นเจ้าของความรักหรือปล่อยมันไปได้อย่างเสรี และหวังว่าความคิดและความหวังที่ “รูปี กอร์” ได้ปลูกผ่านหนังสือเล่มนี้ จะผลิดอกงดงามราวกับเสียงเต้นของหัวใจในโมงยามแห่งความรัก..